Prowadzony na początku lat 60. XX wieku eksperyment psychologiczny Stanleya Miligrama, który badał siłę autorytetów w życiu człowieka dowiódł, że niemal 93 proc. ówczesnego społeczeństwa podporządkowuje się opinii drugiego człowieka. Badanie pokazało, że jednostka pod jakimś względem wyżej w hierarchii (formalnie i nieformalnie, niejednokrotnie decydowały cechy charakteru i umiejętności miękkie, a nie zajmowane stanowisko) stawała się z reguły instancją opiniotwórczą dla pozostałych.

Rola autorytetu i jego opinii jest więc bardzo duża. Nie jest to problemem, bo ludzie z natury potrzebują kogoś, kto wesprze ich działania i powie, że wybrany kierunek, to ten właściwy. Problem niejednokrotnie leży raczej w tych, którzy chcieliby zapytać, ale boją się, nie mają odwagi nawiązywania kontaktu z kimś, kto wydaje im się „kryształowo doskonały”, nie chcą narażać się na krytykę, bo znoszą ją słabo.

Utarło się przekonanie, że autorytet powinien być idealny, perfekcyjny, bo kto będzie chciał pytać o zdanie przeciętniaka. Być ekspertem jest łatwo. Potrzebna jest jako taka wiedza, trochę doświadczenia i medium do przekazywania swoich mądrości. Ekspert nie powie jak żyć, ale istnieje duża szansa, że pokaże Ci, jakie błędy popełnił i jak się przed nimi ustrzec.

 Jak się odważyć i zadać pierwsze pytanie?

Wiem, że to nie jest łatwe i sama się z tym się czasami borykam, myślę sobie też: „a co, jeżeli odmówi rozmowy?” Wtedy natychmiast poprawiam się, czy coś się stanie, jeżeli odmówi? Czy mnie ubędzie? Nie, wręcz odwrotnie, zdobędę nowe doświadczenie! Może źle zaczęłam, może nie jest miłą osobą, może nie wybrałam dogodnego momentu – na to nie mam wpływu, trudno. Jeżeli jednak odważę się zadać pierwsze pytanie i rozmowa dalej się potoczy zyskuję coś szczególnego: wiedzę, wsparcie,  odpowiedź na nurtujące pytania.

Do rozmowy trzeba się przygotować, jak to zrobić?

– Musisz wiedzieć jak najwięcej o osobie, z którą chcesz porozmawiać, bądź przygotowany – koniecznie dowiedz się co robi, przeszukaj w tym celu źródła dostępne w Internecie, nie tylko o osobie, ale także o jego działalności, firmie, branży – z jakiegoś powodu wybrałaś właśnie tego eksperta, czymś Ci zaimponował.

– Bądź naturalny i otwarty – mina kota z filmu „Shrek” i postawa „przepraszam, że żyję” nie jest dobra, ale nie bądź też wyniosły i napięty, nie przepraszaj za dużo, ale zachowuj wszelkie reguły kulturalnej dyskusji, doceń rolę Twojego rozmówcy – on też jest człowiekiem i ujmij go normalnością i naturalnością.

– Bądź konsekwentny, bo skoro masz już kontakt, wolę rozmowy, a ekspert przeprasza i prosi o kontakt w innym terminie, to wróć w innym terminie, nie poddawaj się, ani nie obrażaj!

– Zawsze pytaj  o kontakt, poproś o wizytówkę? Ustal, dogodny termin i trzymaj się go.

– Koniecznie przygotuj listę pytań, a po rozmowie zapytaj, czy w razie dodatkowych pytań lub wątpliwości możesz pozwolić sobie na ponowny kontakt.

– O mentorach, którzy dali Ci wsparcie mów dobrze i chwal ich… Pokaż innym, że wart wspierać i dzielić się wiedzą, pomoc to dobre ziarno, które kiełkuje i daje owoce.

– Pamiętaj, że Ty dla takiego przedsiębiorcy też jesteś źródłem wiedzy, pokazujesz, co dzieje się na rynku, jak działają i jak myślą młodzi ludzie – to jest wzajemna korzyść ze wspólnej rozmowy.

– Wykorzystuj każdą okazję, by nawiązać kontakt z osobą, na której opinii ci zależy.

– Zaglądaj na oficjalnego facebookowego fanpage’a twojego mentora, postaraj się korzystać z oferty konferencji, na których możesz spotkać ludzi chętnych do dzielenia się wiedzą i     zdobytym doświadczeniem.

– Docieraj do mentora różnymi drogami – wykorzystaj słynną zasadę „6 stopni oddalenia” – to, że ty nie znasz mentora osobiście, nie znaczy, że ktoś z twoich znajomych nie ma z nim stałego kontaktu. Mów o potrzebie kontaktu i pytaj o namiary!

– Najważniejsze to być pozytywnie nastawionym i dobrze przygotowanym.